Semiodchylenie

„Pozostawione w mieszkaniu: zbierane, układane przedmioty/obiekty mniej lub bardziej znaczące. To nic innego, jak ślady/formy ludzkiej aktywności przywołujące obecność kolekcjonera. Złożoność relacji właściciela do jego kolekcji pozostanie dla mnie zagadką. Buduję swoją relację poprzez: oswajanie/porównanie, oglądanie, kończę przefotografowaniem. Przefotografowanie, które stanie się moją kolekcją. Stoję w korytarzu obcego, pustego już mieszkania. Pierwsze wrażenie jest malaryczne. Zapach, który przykleja się do mnie, denerwuje. Po upływie 3 tygodni, oswajam się z przedmiotami i akceptuję przestrzeń mieszkania, fragmenty z życia Witka stają się mi bliskie.(…)

Semiodchylenie, to takie odstawanie od średniej społeczeństwa, od pewnej normy. Poprzez moje fotografowanie/zbieractwo, związuję czas Witolda z moją teraźniejszością.”

– z tekstu Grzegorza Sosińskiego towarzyszącego książce